We hebben gisteravond een hele gezellig avond gehad. We zaten naast een Nederlands stel en naast een Zwitsers echtpaar. We begonnen met een glaasje witte port en groente beignets . Toen was er een stevige groente soep en het leuke was dat alles uit eigen tuin kwam. Er stonden karaffen met rode wijn en met water op de tafel en lekker knapperige baguettes! Het smaakte allemaal goed. Als hoofdgerecht waren er kalfslapjes, met daarbij een kruidige uienjus en gebakken aardappeltjes. Toen kwam er een schapenkaasje met een vijgen/uiencompote. Als dessert was er een citroen-ricotta taartje en daarbij kregen we een likeur van mirte, een kruid wat hier veel groeit Alles was zelf gemaakt met spullen van de eigen boerderij en tuin. Het was geen verfijnde maaltijd maar wel goed en gezellig!! We moeten na het diner met onze telefoon lampjes door de regen over een hobbelig pad naar het huisje lopen. Met alle wijn en likeur op valt het gerust niet mee om alle plassen te ontwijken en om het juiste pad te kiezen. Gelukkig bedacht Ar dat we het bovenste pad moesten hebben; ik zou spontaan in de tuin verdwaald zijn.

Onze kamer in het aparte huisje in de tuin bestaat uit twee gedeeltes; een met twee eenpersoonsbedden en badkamer en een met een klein tweepersoonsbed met badkamer en deze twee gedeeltes zijn door een schuifdeur van elkaar af te sluiten. We besluiten de twee eenpersoonsbedden naast elkaar te schuiven en het dekbed van het voor ons opgemaakte tweepersoonsbed te pakken.

Vanmorgen was het ontbijt weer aan de lange tafel en iedereen schoof weer aan. Na een goed ontbijt en na ieder een goede reis verder gewenst te hebben zijn we weer op de fiets gestapt op naar de klim.

We zakken eerst terug naar Corte en fietsen daarvandaan meteen omhoog voor de eerste klim. Deze is ongeveer 5 kilometer. We worden ingehaald door een grote groep fietsers op racefietsen die een rondrit over Corsica maakten en daarbij werd hun bagage van hotel naar hotel overgebracht. Het was een leuke groep en de een na de ander maakte een praatje met ons. Op de top van de berg was de verzamelplaats voor de afdaling. Iedereen trok een truitje of extra shirt aan en het leek Ar professioneel om hieraan mee te doen........en toen zijn we aan de afdaling begonnen. Daarna ging deze groep rechtsaf en wij gingen linksaf.

Dan beginnen we aan de tweede klim die vijftien kilometer lang is. De klim is goed te doen; we stijgen gestaag en het is een enorm mooie weg. We rijden langs een dal met een waterstroom en de uitzichten zijn na elke bocht weer prachtig mooi. Bij een van de bochten is er een wand een soort grot, met allemaal kleine gedenkplaatjes, lichtjes en beeldjes; het lijkt wel mini Lourdes. Bijzonder om te zien. De natuur is overweldigend mooi. Er lopen wilde geiten en opeens staat er zelfs een koe aan de kant van de weg. Regelmatig zien we rode Wauws vliegen. Langzaam kruipen we naar het tussen plateau waar we een overnachting hebben geboekt. Eigenlijk zijn we daar eerder dan we dachten.De volgende klim belooft pittiger te worden en is 20 kilometer lang en de afdaling is 60 kilometer lang en pas na 40 kilometer afdaling zouden we een kans maken om een overnachting te boeken, maar alle hotels zijn hier aardig volgeboekt. We nemen dat risico maar niet en om na de klimmen van vandaag die al 20 kilometers lang waren, zullen de volgende twintig als dubbel zwaar aanvoelen. Het zou dus best eens extra tegen kunnen vallen en voor we misschien pas om 19.00 in de regen een overnachting moeten gaan zoeken.....we worden hoe langer hoe wijzer. We eten een pizza bij het restaurant aan het stuwmeer en gaan dan richting onze bed en breakfast waar we om drie uur ongeveer aankomen. We komen bij een mooie B&B waar een kruising van Tante Wil en Hyacint ( miss Bouquet)de deur open doet. We worden in een Frans/Engels taaltje aangesproken ( het taaltje van Allo Allo)

Ze wijst ons ze room on ze second floor en ze key is in ze door, en we worden gewaarschuwd dat we, als we vanavond weggaan , we het hek moeten sluiten in verband met loslopende wilde varkens. Als we later uit het raam kijken zien we er inderdaad twee lopen. We gaan rond vijf uur naar het dorpje en we zitten nu in een vettig ruikende bar wat koffie te drinken. Inmiddels is het net gaan regenen. Aan de overkant is een leuk restaurant en daar gaan we straks wat eten. Calcuccia, waar we nu zijn is een piepklein plaatsje met gelukkig wel een postkantoortje waar we wat contant geld hebben kunnen pinnen want je kunt hier lang niet overal met pin betalen.

Verstuurd vanaf mijn iPad