bakkertjesopdefiets4.reismee.nl

Terug naar Uitgeest

Na een top ontbijt vertrekken we vanmorgen naar het station. Helaas regent het behoorlijk en we hebben onze regenjassen aan gedaan, onze fietskleding en de overschoenen over de fietsschoenen.

Het is dubbel goed uitkijken in de regen en in het centrum liggen grote stenen in plaats van asfalt en deze zijn met de fietsschoenen vrij glad en er zitten soms venijnige spleten tussen. Bij het station staat er een man paraplu's te verkopen; die zal een top dag hebben, want er worden er heel wat gekocht van hem.

We zijn nog maar net op het station en het begint enorm te plenzen buiten! Gelukkig zijn we dan al in de hal met onze fietsen. We moeten een klein half uurtje wachten op de trein en we moeten vlak bij Oziera een overstap maken. Altijd ff lastig met de fietsen. In deze trein hangen we de fietsen aan een haak en alle bagage moet er af. We houden angstvallig in de gaten dat we alles ook weer meenemen.

Bij Oziera worden we keurig geholpen om naar het volgende spoor te komen, een politieagent helpt ons met de overweg vrij houden zodat we naar spoor 2 kunnen waarvandaan de trein naar Olbia vertrekt. Deze trein staat er al dus we kunnen zo instappen. Het is een mooie luxe trein waar er rekken zijn waar we onze fiets zo in kunnen rijden. We stutten de fietsen met wat bagage-tassen. We zijn na ongeveer anderhalf uur in Olbia en daarvandaan fietsen we ongeveer nog 6 km naar het vliegveld. Het regent nog steeds maar niet erg hard.

Op het vliegveld moeten we eerst bij de opgeslagen bagage de fietsdozen weer ophalen. Die slepen we naar de hal en Ar demonteert de sturen en haalt de trappers eraf en laat de banden iets leeglopen. Dan kleden we ons om en vullen de fietsdozen met onze schoenen en helmen en tapen de dozen dan weer helemaal dicht. Er blijkt een potje oploskoffie open gegaan te zijn in de rollerback tas. Op het tape zit een plakkerige laag koffie Maar gelukkig is de rol nog wel te gebruiken. Ik gooi die tas leeg en maak hem schoon in het invalide toilet. Wat een smurrie. Na flink poetsen is hij redelijk schoon maar ruikt nog steeds lekker naar koffie. Dan gaan we richting de incheck balie. Ar manoeuvreert langs alle mensen in de hal met de onhandige fietsdozen op een karretje. We checken in en leveren de ruimbagage af. Dan moeten we de fietsen naar de bijzondere bagage brengen. Daar wordt de douane erbij gehaald en we moeten de dozen helaas weer openen. Dat is even balen en we hopen maar dat de spullen die we erbij gestopt hebben geen problemen opleveren. De schoenen, de helmen een tasje op mijn bagagedrager met allerlei spullen; eigenlijk is dit niet toegestaan. Alles wordt nagekeken; de Inhoud van de tas en zelfs in onze fietsschoenen wordt gevoeld en gekeken. Gelukkig is alles oke en kunnen we de dozen weer dichtplakken. We gaan even iets eten en drinken en dan naar de gate. Ik heb inmiddels de treintickets voor ons en voor de fietsen al gekocht om van schiphol naar uitgeest te gaan. En dan zit het er weer op. Nu alleen nog fingers crossed dat alle schroefjes moertjes enz gespaard zijn gebleven. We weten wel dat er 1 schroefje van het stuurtasje lam is gedraaid maar hopelijk geeft dat geen probleem. Het is het enige tasje wat we nog een zullen moeten vervangen door een goed waterdicht tasje. De vlucht gaat op tijd en we zijn om 18,00 uur op schiphol. Daar zetten we de fietsen weer in elkaar, waar we al handiger in worden en dan gaan we met de trein weer terug naar huis! Weer een top vakantie!

Dag 13 naar Sassari

We hadden vanmorgen een bijzonder sneu ontbijt. Terwijl bij Booking.com juist het ontbijt zo fantastisch gevonden werd! Het bestond uit voorverpakte broodjes die wel een maand of wat goed blijven, niets wegen en vies smaken! En er waren wat gort droge crackers. Als beleg alleen wat jam. Er was wel lekkere koffie. Bij het afrekenen vroeg de eigenaresse of we nog iets uit de koelkast op de kamer hadden gebruikt. We hadden daar twee minipakjes drinken uit gepakt en dat moesten we nog even afrekenen 3 euro, beetje sneue aktie vond ik. We vroegen of ze nog wat water in onze bidons wilden doen....2 euro extra moesten we daarvoor betalen. Het was jammer om zo te eindigen!

Tot overmaat van ramp had Ar per ongeluk de sleutel van het hek in zijn spijkerbroek laten zitten gisteravond en dus moesten we de tassen weer van de fiets halen, de spijkerbroek zoeken, en dan open je natuurlijk eerst de verkeerde tas, tas weer inpakken enz.

We fietsen vandaag onze laatste route en die gaat naar Alghero; een mooie oude kustplaats en vandaar fietsen we naar Sassari waar we morgen op de trein zullen stappen om weer naar Olbia te gaan.

Het is vandaag behoorlijk warm en de weg naar Alghero is heuvel op en heuvel af maar prima te doen. In Alghero lunchen we in een leuk pizza restaurant langs de boulevard.

We hopen daar gewoon een akker broodje te kunnen eten maar dat is helaas niet mogelijk. Dus wordt het een pizza calzone die we zullen delen. Gelukkig hebben we er maar 1 besteld want er wordt een enorm groot deeg ding gebracht! Het smaakt zoals het eruit ziet; flauw slap en gewoon teveel! Met veel, erg veel smakeloze draderige kaas.

We vervolgen onze route en we gaan naar Sassari. Het is inmiddels bloedheet geworden! We zweten ons helemaal gek en drinken veel. De weg is erg veel klimmen>. We drinken wat in een dorpscafé en eten daar een waterijsje. Er zit een donkere man met een bord met koopwaar naast hem. Kettingen, brillen en het ziet er allemaal niet uit! De man is wat aan het mummelen en ik vind hem er zo enorm zielig uitzien! Ik overleg met Ar en geef hem zonder iets te kopen wat geld! Hij is zo blij! Hij blijft maar glimlachen en stopt het geld gauw in zijn zak! Hij blijft maar bedanken. Ar vraagt waar hij vandaan komt en hij komt uit Senegal, Waar slaap je vraagt Ar: gewoon ergens buiten zegt hij!

We fietsen weer in de bloedhitte verder het lijkt wel een sauna!! We besluiten om in Sassari eerst naar het station te gaan en treintickets te kopen, zodat we zeker weten dat ook onze fietsen meekunnen. Er zijn maar een beperkt aantal plaatsen voor de fietsen in de trein. Dan gaan we op zoek naar ons hotel, en jawel we moeten nog 6,5 kilometer klimmen! In de hitte die in de stad nog erger is! We stoppen om ergen even wat te drinken en een ijsje te eten. In een mooie echt Italiaanse ijssalon! Een plaatje! En heerlijk ijs! Ar had een lekker stukje taart.

Omdat het hotel best wel wat buiten de stad ligt besluiten we hier in het hotel te eten. Dat was echt erg slecht!! We kunnen ons lachen niet houden en bij elke gang die we opgediend krijgen krijgen we spontaan de slappe lach. Ongelooflijk wat we voorgeschoteld krijgen. We kregen een menukaart waarbij we telkens uit drie gerechten konden kiezen en het menu had vier gangen. Ik begon met een grijs/paars aardappel/uiensoep en Ar kreeg een bordje pasta. Daarna alshoofdgerecht kreeg Ar een Waterige vis onder rauwe plakjes aardappel die even onder de grill krom waren getrokken. Werkelijk niette eten. !!! Mijn hoofdgerecht was rauwe ham met een enorme hoeveelheid mozzarella, maar zo ontzettend veel mozerelladat het niet weg te eten was. Daarbij werden er twee bakken met sla neergezet, en dan gewoon rouwe sla zonder iets erover of erbij. We werden nauwlettend geobserveerd door de ober; we hebben als een soort Mr Bean actie alle mozzarella en vis wat we niet op konden eten verstopt in de bakken tussen de sla enz. We kregen naar ons idee het dessert pas als je bord leeg was.... Ar vertrouwde de boel niet en vroeg of hij zijn eerder gekozen dessert van het huis.....kon wijzigen in ietswaar de kok niet heeft hoeven aanraken........, en Ar zegt dit alles met een onbewogen gezicht tegen de ober terwijl bij mij de tranen over mijn wangen lopen. ...Gelukkig kon dat, de ober maakte eeen klein buiginkje naar Ar, prego Signore !! en we kregen allebei een stuk ijs koude meloen!. Ook niet echt super maar goed !! Ar zei tegen de ober dat hij voor het dessert de complimenten aan de kok kon overbrengen. Toen bestelden we nog twee koffie, groot aub... we kregen in een espresso kopje makkelijk 5 milliliter zeer zeer zeer sterke drab. Het eten wilde vandaag niet lukken.

Dag 12 naar Portes Torres

Vanuit Castelsardu vertrokken we vrij vroeg naar Porto Torres.

Het wordt vandaag een korte rit. We gaan vanmiddag nog even naar het strand.

We rijden langs de kust en het is een mooie weg en de uitzichten zijn erg mooi. We hebben een mail gestuurd naar de B&B in Porto Torres of we daar morgen 12.00 kunnen komen en dat is gelukkig geen probleem. De B&B ligt weer boven op een heuvel en het is een lange klim er naar toe, niet steil maar echt wel lang.

Het is een mooie kamer en we zetten ons=ze spullen neer en dan gaan we naar het strand. Het waait best wel maar het is prima strandweer. We rijden van het strand om een uur of vijf en willen dan nog even bij een camping wat eten kopen voor vanavond. Maar we komen geen camping of winkel tegen. Dan maar onze noodrepen oppert Ar, maar daar zijn we ook doorheen.

Ar denkt dat we misschien anders voor vanavond maar wat broodjes aan de eigenaresse van de B&B moeten vragen.

Geen restaurant in de buurt te vinden. Ik kijk nog een goed op internet op mijn telefoon en vind op 5 km een hotel met restaurant. Het is geen aantrekkelijke weg om in het donker te fietsen! Er is geen verlichting en de B&B ligt echt afgelegen. We fietsen toch avonds naar het hotel toe maar helaas daar is een grote bruiloft en het restaurant is daarom gesloten. Ze wijzen o ns naar een restaurant wat 4 km verderop is. Daar fietsen we heen en het blijkt een super leuk en goed restaurant te zijn. Naast een kerk op een pleintje waar we lekker buiten kunnen zitten. Om het terras heen worden de fakkels aangestoken. Wat een geluk hebben we dat we hier terecht zijn gekomen! Het eten is fantastisch en de wijn smaakt ook heerlijk< we moeten best een lang stuk terug fietsen en een klein stuk daarvan is een drukke tweebaans weg. Het is stik donker en we zijn blij als we weer bij ons overnachtingsadres zijn!


Dag 11 naar Castelsardu

We ontbijten vanmorgen vroeg zodat we redelijk vroeg in Castelsardu zijn waar we een hotel hebben geboekt vlak bij het strand. Onze benen verdienen een middag strand. We moeten vrijplannen de hoofdweg volgen en dat is niet de meest mooie route. Er zitten een paar hele lange maar niet steile klimmen in en ook een paar mooie afdalingen. Son=mis haal ik 57 km per uur en Ar nog wel iets harder.

De weg die we volgen is niet de leukste weg om te rijden en duurt 56 kilometer.

Onderweg drinken we koffie bij een hotel waar de hele boel behoorlijk versierd werd voor een bruiloft die daar vanavond gevierd gaat worden.

We zijn om ongeveer 12.00 in Castelsardu en we hebben een prima hotel en we hoeven maar de straat over te steken en we zijn op het strand. Het strand ligt in een kleine baai en er is 1 strandtenten waar je wat kunt drinken of een ijsje kunt kopen. Op het strand lopen verschillende vrouwen iedere keer iets op te rapen. En ze bewaren dat in hun hand. Ik loop naar een van de vrouwen toe en vraag wat ze in haar hand bewaard; allemaal kleine stukjes bloedkoraal! We gaan ook wat zoeken en ja hoor we vinden na lang turen een paar kleine stukjes. Na een poosje hebben we best wel wat stukjes gevonden! De mevrouw waar ik het aan vroeg komt naar me toe en geeft haar gevonden stukjes aan mij!

Castelsardu is een prachtige plaats wat tegen een berg op gebouwd is en alle huizen zijn wit roze of geel.Met de zon erop is het een mooi plaatje.

We hebben besloten om hier geen lange tochten meer in het binnenland te maken; eigenlijk is dit stuk van Sardinie minder mooi dan wat we al gezien hebben en dat maakt dat de lange stuken wat zwaarder worden. We willen graag nog een paar plaatsen zien: porto Torres en Algerho en eigenlijk nog Stinino maar dan raken we teveel uit koers om dinsdag weer naar Olbia terug te kunnen. Ook hier zijn we weer van de genade van de buschauffeur af en die gok kunnen we niet nemen.

Dag 10 naar Vignole Mare

De eigenaar van de B&B had een enorme keus met het ontbijt. Allerlei soorten thee, koffie verse jus, yoghurt en verschillende muesli soorten. Een piep klein minpuntje was dat er allen van dat superlichte voor verpakte brood was, en dat is zo smakeloos. Maar dit was een bijzonder mooie B&B !!

We fietsen de route uit het Sardinie boek die werd aangegeven als een mooie mountainbike route. We hebben Santa Teresa nog maar net verlaten en de weg begint al met lange klimmen. Na een paar kilometer moeten we rechtsaf een grindpad op en het is na 1 kilometer een heel erg hobbelig pad wat best wel klimmend is. Het is hard werken en we denderen werkelijk over het pad en we hopen maar dat het gauw beter zal worden. Maar na nog een kilometer wordt het er niet beter op. Het grind wordt al grover en uiteindelijk worden het kleine keien. Dat zien we met onze zwaar beladen fietsen niet zitten. We draaien om en hobbelen dit pad weer helemaal terug. Eigenlijk moeten we dan de weg nog verder terug om op de juiste route te komen, maar dat vindt Ar helemaal balen. Dus we fietsen eerst een stuk nog meer het binnenland in. Uiteindelijk na de kaarten goed bekeken te hebben moeten we toch maar een hele andere route gaan doen. We draaien dus ook op deze weg weer om en zo zijn we na twee uur fietsen niet echt opgeschoten. We besluiten richting de kustweg te gaan en deze weg is veel beter te fietsen. Om een uur of 1 besluiten we om een overnachting adres ergen langs deze kustweg te zoeken en nog even lekker een paar uurtjes bij een strand te gaan zitten.

We zijn uiteindelijk bij een prima hotelletje beland in Vignole Mare. Vanaf het strand zie je in de verte Corsica liggen en kijk je naar de punt van Sardinie waar we vanmorgen vandaan zijn vertrokken. Het is een hele mooie baai met erg helder blauw water. We hebben onze spullen bij de receptie van het hotel achtergelaten omdat onze kamer nog niet klaar was en zijn lekker een paar uurtjes naar het strand gegaan.


Dag negen terug naar Sardinie

De overnachting was inderdaad erg goedkoop en zo zag de kamer er uit ook! Ook de eigenaresse van het hotel zag er niet uit!Een potige half kale vrouw die vrij nors was. Ik boek en betaal de overnachtingen meestal met VISA bij booking.com en de betaling is dan meestal meteen geregeld. Toen ik dat melde aan deze mevrouw zei ze meteen nors: Nee niet betaald! Ik liet de reserveerbevestiging op mijn telefoon zien. Die bekeek ze niet eens en vroeg alleen:wil je hier een kamer of niet ... we hadden geen andere keus en zekerniet na onze tocht van gister. Ontbijt vroeg ik? Nee !! en ze wees naar de overkant. Eigenlijk dacht ik , gelukkig niet hier!! De kamer was boven een pizzeria maar we zijn lekker in het dorpje gaan eten. Een bijzonder restaurantje waar we gezellig buiten konden zitten en waar allemaal streekgerechten werden geserveerd.

Na een beroerde en koude nacht ontbijten we vanmorgen bij de lunchroom aan de overkant van de straat en we nemen daar meteen een lunch voor onder de middag mee Bij dit ontbijt eten we ook vers fruit en frozen yoghurt, heerlijk !

We fietsen daarna Cargese uit en fietsen een hele mooie route die ons langs de kust voertEr zitten wel een paar klimmen in van 5 en 7 kilometer die behoorlijk steil zijn! We voelen dit goed in onze benen en we moeten af en toe even moed verzamelen. De uitzichten zijn erg mooi en zijn weer heel anders dan gister. We hopen vandaag op tijdbij Ajaccio, de hoofdstad van Corsica te komen, zodat we misschien met de bus mee kunnen naar Bonifacio om vandaar weer de overtocht naar Sardinie te maken. We kunnen geen ticket boeken want het hangt van de chauffeur af of hij bereid is onze fietsen mee te nemen. We eten onderweg nog een pizza. Niet echt lekker met een aardige olie laag erop. Om half drie komen weaan in Ajaccio, een grote stad , waar we meteen naar de verzamelplaats van de bussengaan. We proberen daar weer een ticket te kopen maar worden toch weer naar de chauffeur verwezen! Als die uiteindelijk arriveert gooi ik al mijn charmes in de strijd !!! Een optie om naar Bonifacio te fietsen hebben we eigenlijk niet. Het zou wel kunnen maar daar moeten we twee dagen over doen en het is geen spectaculaire route maar wel met veel klimmen. Dus we " moeten" mee!! We kunnen niet op een andere manier; er rijden in dit gedeelte ook geen treinen.De chauffeur kijkt eerst niet blij maar als ik het uitleg dat we snel naar het vliegveld van Olbia moeten dan zwicht hij! ( ik heb niet gezegd hoe snel...)Hij helpt onsdaarna met alles. Het enige punt isdat we 15 kilometer voor Bonifacio naar een andere bus moeten overstappen maar hij belt meteen met die chauffeur en regelt het voor ons. De rit duurt 2,5 uur. Het is een en al bocht en heuvel op en heuvel af!! Ik voel me na een half uur al helemaal beroerd. De vette pizza breekt mij helemaal op. De bus rijdt maar twee keer per dag hier en gaat dus langs alle plaatsen. Stoppen bochten omhoog en naar beneden en draaien in de krappe straten vooruit en achteruit steken om een bochten te kunnen maken.......ik weet van ellende niet meer waar ik naar moet kijken. Ik doe dus maar mijn ogen dicht en blijf doodstil zitten. Wat een ellendige rit. Na twee uur moeten we eruit en wacht de chauffeur met ons op de andere bus. Ik ben zooooo blij dat ik er even uit mag. Maar dan hebben we probleem. Onze fietsen passen niet in de andere bus. Het wielmoet eruit en zadel moet omlaag maar dat betekent dat we ook het achterspatbord moeten demonteren. Ar vraagt of de fietsen niet gewoon tussen de stoelen mogen staat in de bus. Maar daar voeltde chauffeur niets voor. Wat een geploeter. De eerste bus is al weg. Wat we ook proberen het past niet. Dan neemt Ar het heft in handen en zegt tegen de chauffeur, let op... hij pakt een fiets en zet hem tussen de stoelen in de bus en haalt dan de ander. Zoo zie je wel!!en de chauffeur vindt het gelukkig goed staan !! We kunnen rijden. Nog een half uur afzien. Hij sjeest als een gek berg op en af en het kan me niet schelen als we maar snel bij de boot zijn. En gelukkig halen we de boot ruim. We eten de meegenomen lunch in de wachtruimte open gaan de boot op. Weer schommelen....Ik ga meteen maar even op een bank liggen. Gelukkig duurt dit maar drie kwartier. Ik heb in tussen een kamer ,een Bed en breakfast,geboekt in Santa Teresa Gallura. Een goedkope kamer. We rijden er van de boot binnen vijf minuten naar toe. En we zijn blij verrast. Wat een grote mooie nieuwe kamer. Echt zo mooi hebben we het niet vaak gehad!! Alles door de eigenaar zelf gemaakt tot de schemerlampjes en alle kastjes aan toe. Een luxe regendouche. Echt heerlijk!! Wat zullen we heerlijk slapen in dit ruime bed!!

Dag acht naar Cargese

Gisteravond zijn we naar het dorpje gefietst en daar hebben we eerst in een vettig ruikende bar gezeten en wat gedronken. Aan de overkant was een leuk en goed restaurant waar we later hebben gegeten.

In het pikke donker zijn we weer naar de B&B teruggefietst. Er lopen hier wilde varkens rond dus het is extra goed uitkijken.

Ik heb niet zo lekker geslapen.:Ik had het koud en heb uren wakker gelegen.Het was een klein bed en om Arniet wakker te maken heb ik geprobeerd om zo min mogelijk te draaien.Toen we vanmorgen beneden kwamen kwam Mrs Bucket al aangesneld. Hetis een lief mens die alles super goedverzorgd maar ze gaat net even te ver.

Ze slaat haar twee mollige handen, ze lijkt trouwens als twee druppels water op Annet Malherbe, tegen haar hart : Ohhhh zegt ze in het Allo Allo-taaltje, ik schrok vannacht wakker omdat ik mij zo zorgen maakt of jullie wel goed konden slapen in dat kleine bed. Geen probleem hoor, hebben we geantwoord. Ze slaakte een diepe diepe zucht van verlichting. Liet haar armen helemaal tot de enkels zakken!!!!!! Toen begon ze alles van het ontbijt uit te leggen: Home made zzzjam, zelisiouzzz cheese from ze goat enz. Er kwam nog een echtpaar binnen met een mr Ruppert achtige man die zo ongeveer een kwartier uitleg kreeg over de honing die de buurvrouw zelf had gemaakt.

Toen we afrekende sloeg ze haar mollige armen voor haar dikke boezem en verontschuldigde zich dat ze ons gisteravond niet met fiets en al naar het dorpje kon brengen naar het restaurant, nog geen 1,5 km verderop.....haar autootje was te klein. O.O,O wat naar vond ze dat nou nou excuus excuus vreselijk excuus..Pffff wat een mens.

En dan begint onze koninginnenrit; we moeten een lange klim doen van 23 kilometer en daarna een afdaling van 40 km. We passeren meteen al wat wilde varkens en sommigenstaan gewoon dwars op de weg. Ook koeien, het meren deel vrij jonge koeien, lopen ook gewoon los. We stijgen gestaag en het is een enorm mooie weg! Bij elke bocht krijgen we weer een prachtig uitzicht. De bergen worden al hoger, ruiger en kleuriger. Het is echt ongelooflijk mooi hier. Er loopt een geit langs de weg en wat een geitenkaas-lucht heeft dat beest om zich heen!! Af en toe liggen er wel 15 varkentjes met biggetjes in de zon langs de weg of ze lopen er rond. Je moet dus best wel uitkijken! Na uren klimmen beginnen we eindelijk aan de afdaling en dat ismet die loslopende dieren hier allemaal extra uitkijken. Echt tientallen varkens met jonge biggetjes, veel geiten en af en toe een koe. Bij de afdaling halen we soms wel 45 km/uur We kunnen bijna bij elke bocht wel een foto maken het is echt wonderlijk mooi hier.

Het weer is prachtig vandaag. Er staat weinig wind en de zon schijnt volop. Tijdens de afdaling moet je wel een extra shirt aan en dan nog worden we echt koud. We stoppen regelmatig even op een zonnig stuk om het weer wat warmer te krijgen. Uiteindelijk koeien we bij het einde van de afdaling. Het is nog best wel vroeg dus we besluiten richting Cargese te gaan en te kijken hoever we komen. We zien wel dat we een pittige klim krijgen en die is een stuk steiler dan de klim van vanmorgen maar niet zo lang. We schatten een kilometer of vijf en daarna een recht stuk en dan weer een afdaling van 20 km. We klimmen naar boven en we rijden al meer richting de kust. De kleur van de bergen is mooi rosé/rood en dat bij de helderblauwe zee; het is werkelijk prachtig mooi.

De klim is echt heftig en veel langer dan de gehoopte vijf kilometer; hij is zeker negen km. Boven op de berg is een klein restaurant met een mooi uitzicht. We drinken er wat en dan stoppen er twee bussen met toeristen. We gaan maar weer gauw weg en dan is Ar opeens zijn telefoon kwijt! We zoeken ons gek in alle tassen en zakken maar nergens te bekennen. We zijn even bang dat hij gestolen is want hij had net nog wat foto's gemaakt. Dan ziet hij hem gelukkig bij een tafeltjeverderop op een zitting van een stoel liggen. Pfff, er zat ook nog een bankpas in het telefoon mapje. Ook wordt het met auto's drukker. Het verkeer houdt hier echt goed rekening met fietsers en wij gaan vaak,als de auto's er lastig langs kunnen,even aan de kant. We rijden na deze stop dus even op een erg druk en bochtig stuk waar veel autoverkeer is en waar ook veel mensen uit de auto stappen om foto's te maken. Er is een klein laag muurtje langs de weg en dat is bij sommige stukken best wel eng. Vooral in de bochten. Maar iedereen rijdt keurig en voorzichtig tot er een 10 persoons vakantiebusje aankomt met een erg ongeduldige chauffeur. Hij wil zich perse tussen alles door drukken en wringen en begint naar mij te toeteren en te gebaren dat ik aan de kant moet, wat gewoon midden in een steile klim niet gaat en zeker niet met dat lage muurtje naast me. Dan geeft hij een ruk aan het stuur en snijdt me af, waardoor ik gauw uit mijn pedalen moet klikken en tegen het muurtje tot stilstand kom, en hij steekt zijn vuist naar me op en toetert als een idioot !!Hij komt maar twee meter verder na deze aktie want al het verkeer staat gewoon stil!! Ik ben zo ontzetttend kwaad en geschrokken. " Doucement, lul, roep ik naar hem : ga vakantie vieren met je passagiers en gedraag je, gek!! En ik bel hard met mijn fietsbel! Ik moet gauw mee van Ar! Later kan ik er wel om lachen maar op dat moment was ik zo geschrokken en kwaad!

We zijn het drukke stuk gauw voorbij en we moeten nog even wat kleine klimmen doen en dan gaan we weer afdalen! We hebben een hotel geboekt onderweg en daar dalen we naar toe. Het is een enorm goedkope overnachting en zo ziet de kamer er ook uit!!






Zevende dag naar calacuccia

We hebben gisteravond een hele gezellig avond gehad. We zaten naast een Nederlands stel en naast een Zwitsers echtpaar. We begonnen met een glaasje witte port en groente beignets . Toen was er een stevige groente soep en het leuke was dat alles uit eigen tuin kwam. Er stonden karaffen met rode wijn en met water op de tafel en lekker knapperige baguettes! Het smaakte allemaal goed. Als hoofdgerecht waren er kalfslapjes, met daarbij een kruidige uienjus en gebakken aardappeltjes. Toen kwam er een schapenkaasje met een vijgen/uiencompote. Als dessert was er een citroen-ricotta taartje en daarbij kregen we een likeur van mirte, een kruid wat hier veel groeit Alles was zelf gemaakt met spullen van de eigen boerderij en tuin. Het was geen verfijnde maaltijd maar wel goed en gezellig!! We moeten na het diner met onze telefoon lampjes door de regen over een hobbelig pad naar het huisje lopen. Met alle wijn en likeur op valt het gerust niet mee om alle plassen te ontwijken en om het juiste pad te kiezen. Gelukkig bedacht Ar dat we het bovenste pad moesten hebben; ik zou spontaan in de tuin verdwaald zijn.

Onze kamer in het aparte huisje in de tuin bestaat uit twee gedeeltes; een met twee eenpersoonsbedden en badkamer en een met een klein tweepersoonsbed met badkamer en deze twee gedeeltes zijn door een schuifdeur van elkaar af te sluiten. We besluiten de twee eenpersoonsbedden naast elkaar te schuiven en het dekbed van het voor ons opgemaakte tweepersoonsbed te pakken.

Vanmorgen was het ontbijt weer aan de lange tafel en iedereen schoof weer aan. Na een goed ontbijt en na ieder een goede reis verder gewenst te hebben zijn we weer op de fiets gestapt op naar de klim.

We zakken eerst terug naar Corte en fietsen daarvandaan meteen omhoog voor de eerste klim. Deze is ongeveer 5 kilometer. We worden ingehaald door een grote groep fietsers op racefietsen die een rondrit over Corsica maakten en daarbij werd hun bagage van hotel naar hotel overgebracht. Het was een leuke groep en de een na de ander maakte een praatje met ons. Op de top van de berg was de verzamelplaats voor de afdaling. Iedereen trok een truitje of extra shirt aan en het leek Ar professioneel om hieraan mee te doen........en toen zijn we aan de afdaling begonnen. Daarna ging deze groep rechtsaf en wij gingen linksaf.

Dan beginnen we aan de tweede klim die vijftien kilometer lang is. De klim is goed te doen; we stijgen gestaag en het is een enorm mooie weg. We rijden langs een dal met een waterstroom en de uitzichten zijn na elke bocht weer prachtig mooi. Bij een van de bochten is er een wand een soort grot, met allemaal kleine gedenkplaatjes, lichtjes en beeldjes; het lijkt wel mini Lourdes. Bijzonder om te zien. De natuur is overweldigend mooi. Er lopen wilde geiten en opeens staat er zelfs een koe aan de kant van de weg. Regelmatig zien we rode Wauws vliegen. Langzaam kruipen we naar het tussen plateau waar we een overnachting hebben geboekt. Eigenlijk zijn we daar eerder dan we dachten.De volgende klim belooft pittiger te worden en is 20 kilometer lang en de afdaling is 60 kilometer lang en pas na 40 kilometer afdaling zouden we een kans maken om een overnachting te boeken, maar alle hotels zijn hier aardig volgeboekt. We nemen dat risico maar niet en om na de klimmen van vandaag die al 20 kilometers lang waren, zullen de volgende twintig als dubbel zwaar aanvoelen. Het zou dus best eens extra tegen kunnen vallen en voor we misschien pas om 19.00 in de regen een overnachting moeten gaan zoeken.....we worden hoe langer hoe wijzer. We eten een pizza bij het restaurant aan het stuwmeer en gaan dan richting onze bed en breakfast waar we om drie uur ongeveer aankomen. We komen bij een mooie B&B waar een kruising van Tante Wil en Hyacint ( miss Bouquet)de deur open doet. We worden in een Frans/Engels taaltje aangesproken ( het taaltje van Allo Allo)

Ze wijst ons ze room on ze second floor en ze key is in ze door, en we worden gewaarschuwd dat we, als we vanavond weggaan , we het hek moeten sluiten in verband met loslopende wilde varkens. Als we later uit het raam kijken zien we er inderdaad twee lopen. We gaan rond vijf uur naar het dorpje en we zitten nu in een vettig ruikende bar wat koffie te drinken. Inmiddels is het net gaan regenen. Aan de overkant is een leuk restaurant en daar gaan we straks wat eten. Calcuccia, waar we nu zijn is een piepklein plaatsje met gelukkig wel een postkantoortje waar we wat contant geld hebben kunnen pinnen want je kunt hier lang niet overal met pin betalen.



Verstuurd vanaf mijn iPad